28 Temmuz 2007 Cumartesi

TERK

Annemin sütüydü ilk terk eden beni
Bütün ayrılıkları kalbimin
Böylece başladı


Çocukluğum bir köy resminde kaldı
Oyunlarım taş binalar altında
Elimde bir valiz yol, bitmeyen gidiş
Büyümekti bu, her çocuğun yazgısı
Çaresiz barınağımdı büyümek bildim
Bildim ve silindi gülen resmim
Bir parça yaşamaktı artakalan


Söze sığındım
Bir harfin mağarasıydı günüm
Kırk gün kalem tuttum bir ‘sin’ için
Kırk yıl bir gül için buruştum
Bir masaldan diğerine sarıldım
Bitmeyen bir çığlık için
Büyüyen, kırılan
Ağlamayı unutan her çocuk için
Kırk yıl bir söz için sustum
Söz... büyük ihanetim işte
Sesim hep başka söyledi…korktum
İçimin aziz kavgasını duydum
Söz benim değilmiş anladım bunu
Susmak tahtıymış yerim…sustum


Beni bilmez bugün, ben bugünü bilmem
Eskiler tanır beni kızgın türkülerden
Geçmişin elleri vardır göğsümde
Mirasımdır bu, yazılmıştır
Bir eşkıyanın dinmeyen intikamı
Bir mızrağın ucundaki hınç
Yıllar yıllar devşirdiğim hüzün
Büyüyen, eskiyen yüzümden başka
Hüznümden, geçmişimden başka
Ne vardı zaten, bu olmadık yaşamalarda
Bir matem değil bu, hayır değil
Ağzımın unuttuğum tadı yalnızca.
Demek hüzün bile bitiyor bir gün
Demek yine ağlamak bu doyasıya


Aşk… son terk edeniydi kalbimin
Bir kadın yüzü, bir sır, bir çırpınış
Adını söylesem en güzeli konuştuklarımın
Yüzüne baksam öyle kırmızı
Tüyden ruhunda kalbim… huzur işte.
Huzur yoktur zaten adı olmasa
Nefesim, benim nefesim Bengisu kokardı
Beni yığınların ortasından toplardı
Yaşatmaktı bu başka değil


Bilirsin, korkarım buralardan
Öyle bakıyorsun epeydir, gider gibi
Neydin ki zaten bitmeyen bir akşamdan başka
Neyin sihri bu sende ki
Bu kaybediş hangi sonbahardan
Kalmakmış hayatın hırçın yüzü
Ve bengisu hep gideniydi hayatın.
Giderdin
Öylece kalırdı şehir
Yüzünün rengini verirdin


Annemin sütüydü ilk terk eden beni
Bütün ayrılıkları kalbimin
Böylece başladı


Dualarımı unuttum sonra
Dua dilimin mabediydi kanayan dünyada
Öyle bir güzdü ki hayat
Yağmurları bile üşüdü sevmelerin
Ben çok ıslandım
Yol boyu vedalarında ağlayanların
Gül kokusu yoktu aşkın
Her çocuk büyüdüğüne lanet etti
Her şehir kendini yaktı ben gelince
Sindim, sustum, yenildim bir başıma


Kırılan kalbimin asil duası
Annem
En beyaz sütü annemin
Nerede o berrak gözlerin
Oğlun nasıl tükendi bilsen
Islat acıyan dudaklarımı

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder