ÇARE

Uysal yüzünde yoktum, yalnızdın
Kadın, kendin, bilen
Ruhunun ininden gülümseyen
Tenin günlerin teni gibi
Kaybederdin ardımdan sözlerimi
Ah eden yanında uyurdum günlerin


Kalbime sustuklarımı üfleyen çare
Üşüyen ellerimin kimsesi
Sev avare yüzümdeki izlerini
Gidişlerimi topla uzak yollardan
Dönüp bakışlarımı bul oradaysa
Ol ah eden yerimden cevaplarla
Yokluğun neyin hıncı böyle hala


Kalbimi telaş telaş okşayan çare
İçimin körpe çocuklarının sesi
Bilirim kim unuttu beni buralarda
Rengini akşamlarıma veren, Ah!
Varım ya şimdi, bilirim, azat mevsimi
Ellerim göğü tutuverecek sanki
Yüce çare, kurtar şehrin vedalarından beni